Sa malawak at mahiwagang kailaliman ng karagatan, mayroong isang banal na nilalang na kilala bilang Diyos ng Karagatan na ito ay hindi ordinaryong nilalang; ito ay isang kabayo na may kumikinang na balat ng kaliskis ng sirena, na sumasalamin sa napakaraming kulay ng dagat. Ang mane nito, na kasing puti ng foam sa taluktok ng alon, ay umaagos tulad ng pagtaas ng tubig, na ginagabayan ng paghila ng buwan. Ang Diyos ng Karagatan ay ang sagisag ng lakas at biyaya ng dagat, ang pisikal na anyo ng Diyos ng Karagatan, na ang presensya ay nag-uutos ng paggalang sa lahat ng buhay sa dagat. Tumatakbo ito sa sahig ng karagatan, hinahalo ang mga buhangin ng panahon, at kapag ito ay lumalabag sa ibabaw, sinasabing ang dagat ay tumahimik at ang abot-tanaw ay yumuyuko bilang paggalang sa kanyang karilagan.
